«A tui no fait a ti burrai»

De Mario De Sardi
su 2 de austu 2017

(Charles Bukowski, de South of no north)

Incapitat chi unu mengianu ti-ndi scidis e bias ca inforas no proit prus e insandus ti pregontas – beh? E it’est acontèssiu?

Mi’, cuddu mengianu est sutzèdiu a mei chi de tempus meda no amamu, ma no po bai-e-circa cali arrexoni, no amamu e nimancu deu sciemu su motivu pretzisu, ma forsis gei ddu sciemu: ita sentidu podiat tenni po mei a amai chi no a amai a tui?

Custu mengianu tenia gana manna de ti nai «t’amu», assumancu mi creu.

Cantu m’amancas, amori miu. Tzertu, deu giai ddu sciemu aintru de mei de custa cosa ca tui m’amancas, ma dd’apu cumprèndia sceti candu inforas at acabau de proi e a mei mi giogàt su coru. Est ca antis tenia s’arrangàsciu po no biri su soli, proiat, no fiat mancu curpa mia, ma imoi is nuis si-ndi funt andadas portendi-sì agoa totu is scusas. Andat beni, tui no nci ses, ab, ma andat beni, andat beni finsas chi andat mali, andat beni poita ca ti amu su matessi.

Ddoi est che a unu diàriu serrau in sa piturra, abisòngiu de ndi-ddu bogai aforas e ddu depu fai chena de disènnius si no che is disènnius chi portu in su coru.

Ah! Oramala oramala, oramala a su coru chi no sciit fai contus e chi puru fatu-fatu faddit is contus.

Ma deu no nci femu arrennèsciu a ti nai cantu t’amu.

Fiat in beranu chi ti-ndi ses andada, ti-nd’arregordas? Circamu de mi ponni ànimu, «sa vida sighit» intendemu nai de totus.

Candu ti-ndi ses andada, deu mi seu unu pagu acallonau.

Mi femu pèrdiu, nareus sa beridadi, perdendi-tì mi seu pèrdiu. E tui? Ah! No, cumpadessi-mì, no ti bolemu pregontai chi tui puru nci ses abarrada mali, fiat unu «e tui comenti stais?». Cosa diaici, a s’acabu, unu «e tui ita ses faendi imoi?» Ita ses faendi imoi, imoi est in custu momentu, ita ses faendi in custu momentu? No m’importat su chi ses faendi in sa vida, deu no nci seu prus in sa vida tua, ita bolis chi mi-nd’importit?

De siguru as a essi fendi tanti cosas bellas, bellas-bellas, ma a mei importat imoi, imoi “imoi” m’importat, imoi in custu momentu. Deu imoi etotu seu pensendi-tì ingollendi-mì.

Emu a bolli no a pensai a tui ma a ti tenni innoi, innoi a costau miu.

Ma tui no nci ses. No ti bollu pensai ma no mi lessis a solu, no ti-nd’andis tambeni de is bisus cosa mia. Tui, ferta durci, mi segas su coru, ma deu arriu, mira-tì? No m’increscit custu mali malaitu.

Arriu poita aintru nci ses tui e ti biu, assumancu ti potzu biri. Ti biu tambeni basendi-tì a cudd’àteru e custu, po nai sa beridadi, mi fait girai is callonis.

Ma tui no mi lessis etotu, aguanta-mì strintu a tui mancai sia incatzau.

Aguanta-mì strintu a tui. No m’increscit sa ferta a su coru, ca no, no m’increscit, ses tui chi no nci ses, no sigas andendi-ti-ndi.

A bortas m’intendu aici forti de ti podi nai ca tui no esistis chena de mei.

Ma no est berus, sciis? Est ca nci provu a andai ainnantis, comuncas tocat a nci provai o assumancu provu a mi cumbinci ca tocat a nci provai.

Chi nci fessi arrennèsciu a ti nai «t’amu» oi, mi-nd’emu a afutiri chi sa pròina dda smitat o no dda smitat, chi fatzat comenti bolit sa pròina, fessi arrennèsciu a ti nai «t’amu», deu imoi no emu a essi innoi a pensai de mi-ndi scaresci de tui chena de ti burrai.

A tui no fait a ti burrai.

Ses che cuddas amàncias de tinteri in sa buciachedda de sa camisa, scéti ca apitzus de sa camisa fait a nci ponni una giaca, unu mallioneddu, ma apitzus de tui, ita fait a nci ponni?

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.