Su viàgiu spantosu di Nils Holgersson – Su de cuàturu

De Brabudu
su 3 mesi de ladàmini 2017

Selma Lagerlöf – Nils Holgerssons underbara resa genom Sverige – 1906/7)

(Sighit de sa de tres partis)

Su piciocu insaras currit conca a su pisitu, e ddi narat: «O su pisitu, tui chi sciis totu is arrenconis e is stuvionis de sa sienda, as a sciri finas aundi potzu agatai su matzamurreddu.»

Su pisitu si fiat stentau unu pagu innantis de dd’arrespundi. Si nc’est sètziu e s’at arrumbullonau sa coa cun elegàntzia a giru de is cambas, e agoa at castiau fissu a su piciocu. Custu fiat unu pisitu nieddu cun una mància bianca asuta de su tzugu, e portàt su pilu moddi e luxenti. Portàt is ungas aintru e fiat de bisura trancuilla.

«Ellus ddu sciu aundi est su matzamurreddu – dd’at torrau cun gentilesa – ma ita ti creis ca dd’apu a nai a tui?»

«O su pisitu, pisitu caru, mi depis agiudai: ita no ddu biis ca cuddu m’at imbrusciau?»

Su pisitu at scaringiau is ogus, cun malìtzia. Innantis de dd’arrispundi at arrasau unu paghiteddu, satisfau. «Ita speras chi t’agiudi, pustis chi m’as tirau sa coa una surra de bortas?» at nau a sa fini.

Intendendi·ddu, Nils s’est arrennegau che malloru e, scarescendi·sì chi fiat piticheddeddu e debileddu, s’est postu a tzerriai: «Insandus ti dda torru a tirai sa coa! Imoi ti ddu fatzu biri deu!»

In d-unu segundu su pisitu mudat: acancarronat sa schina, allònghiat is farrancas e bogat is ungas, sulendi a forti; abàsciat is origas e atzutzuddat su pilu, mentras chi is ogus ddi luxiant che fogu.

Nils no boliat a fai biri ca timiat, e movit unu passu.

Insandus s’arresi ddu carrabùlliat, ddu strumpat a terra e si nci ponit apitzus, is farrancas in piturras e s’arguena sparrancada a unu didu de su tzugu de su piciocu.

Nils intendiat giai is farrancas intrendi·ddi asuta de su bistiri, is dentis acutzas sfrixendi·ddi sa peddi: nci at tzacau unu tzèrriu cun totu sa boxi chi teniat.

Ma sigumenti no lompiat nemus, Nils s’est pensau ca fessit lòmpia s’ora de tancai is còciulas.

«Bastat po imoi – dd’at nau su pisitu – Ti lassu andai po sa stima chi tengu a sa meri. Ti bolemu amostai chini est su prus forti» e si nc’est stesiau cun assentu, trancuillu che a primu.

Ita bregùngia po Nils a no ddi podi torrai s’afrontu! Totu primau, si nd’est andau a sa stadda po sodigai sa circa de su matzamurreddu.

Ingunis ddoi fiant tres bacas, chi comenti dd’ant biu intrendi si funt postas a corrinai po trinta.

«Muu, muu – fadiat Arrosemaju – no nc’est giustìtzia in custu mundu!»

«Muu muu» dda sighiant is cumpàngias.

Po su stragatzu Nils no arrennesciat a cumprendi ita fiant nendi. Ddis boliat pregontai de su matzamurreddu, ma cuddas no ddi poniant menti: fiant avolotadas forti, comenti e chi fessit intrau unu cani disconnotu aintru de sa stadda. Carcinànt, scutullànt is cadenas, sconchiànt, scaviànt.

«Beni a innoi! – fiat tzerriendi·ddi Arrosemaju – Ti dongu unu càrcinu chi ti ddu scarescis cras!»

«Acosta·tì, acosta – fiat nendi Lilliòru – Ti fatzu sciampitai cun is corrus!»

«Beni a innoi, beni ca ti fatzu intendi su dolori chi m’as fatu ocannu passau pighendi·mì a tzocoladas» fiat tzerriendi Stedda.

«Deu t’apu a pagai po s’espi chi m’as postu in s’origa!» fiat aboxinendi torra Lilliòru.

Sa prus arrennegada fiat Arrosemaju, mancai fessit sa prus manna e sàbia de totu e is tres!

«Beni a innoi – fiat abetiendi – t’apu a torrai sa paga po totu is bortas chi dd’as tròciu [1] a sa fidada su scannu a mamai tua, chi fiat mullendi·mì – scedada – e nc’est arruta, t’apu a pagai po totu is làgrimas chi dd’as fatu sderramai [2]

Nils ddis podiat arrispundi ca fiat pentiu de sa malesa sua, chi ddi promitiat de fai a bonu, bastit chi dd’essint nau aundi fiat su matzamurreddu.

Ma is bacas fiant sighendi a corrinai e a sciamiai, tanti chi fiat timendi po chi no seghessint su crabistu, e decidit de si ndi fuiri.

 

  1. bogau
  2. versai

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.