Leopardi in sardu

Duas furriaduras in sardu de Giacomo Leopardi
A Silvia

Sìlvia, ti-dd’arregordas ancora
cuddu tempus de sa vida tua mortali,
candu s’ermosura luxiat
in is ogus tuus allirgus e fuidoris,
e tui prexada e impensamentada, su liminàrgiu
de sa giovunesa nci sartiàst?

Sonànt is aposentus
sulenus, e is arrugas aingìriu
de su cantu tuu sighiu,
in su interis chi a fainas femininas fiast atendendi
sètzia, cuntenta benimindi
de cuddu dudosu benidori chi in conca portàst.
Fiat su maju nuscosu: e tui acostumàst
aici a nci passai sa dii.Deu is stùdius praxilis
a bortas lassendi e is sudaus paperis
aundi su primu tempus miu
e sa mellus parti de mei nci ponemu
e impitzus de su terratzu de sa posada ‘e babai
aparamu is origas a su sonu de sa boxi tua
e a sa manu lestra
currendi in sa traballosa tela.
Miramu su celu scampiau
is bias indoradas e is ortus
e agoa su mari de atesu e insandus su monti.
Una lìngua mortali no ddu scòviat
su chi portamu in is intrànnias.Ita ideas lieras,
ita abetus, ita corus o Sìlvia mia!
Comenti si pariat insandus
sa vida ‘e s’òmini e su fadu!
Candu m’arregordat de totu cussa spera,
unu pistighìngiu mi apetigat
argu e scorau,
e mi torrat a incresci
sa disdìcia mia.
Naturalesa, naturalesa
poita no torras apustis
su chi impromitis innantis?
Poita aici meda
ddus imbovas a fillus tuus?Tui, innantis chi s’erba nd’essit sicau s’ierru
de intzimia cungiada cumbàtia e binta,
ti moriast o scuredda. E no biiast
su frori de is annus tuus;
no ti sollingàt su coru
sa durci alabàntzia a candu de is pilus nieddus,
a candu de is miradas de stima bregungiosas;
e ni cun tegus is cumpàngias in diis nodias
arrexonànt de amori.Infatu s’est morta
finas sa spera mia durci:
a is annus mius puru
su fadu at dennegau
sa giovunesa. Ahi comenti,
comenti passada nci ses,
cara cumpàngia de s’edadi mia noa,
lagrimada spera mia!
Custu est cuddu mundu? Custu
su spàssiu, sa stima, is fainas, is acontèssius
chi aici meda eus arrexonau impari?
Custa est sa sorti de is òminis?
A nai sa beridadi
tui, scedada, arruta nci fiast: e cun sa manu
sa frida morti e una tumba spollita
de aillargu m’amostàst.

L’infinito

Sèmpiri caru mi fut custu montixeddu solarinu,
e custa cresuri, chi parti meda
de s’ùrtimu orizonti sa mirada ndi lassat aforas.
Ma setzendi e mirendi, stremenaus
logus addia de cussa, e mudìminis
stravanaus, e assèliu fungudu benimindi
deu in s’idea mi cuu, aundi po pagu
su coru lassat su timi. E che su bentu
intendu frusiendi in custas matas, deu cudda
mudesa stremenada a custa boxi
seu cumparendi: e mi subenit s’eternu,
e is stasonis mortas, e sa presenti
e bia, e su sonu de issa. Aici in mesu de custu
illacanau s’allupat su pensamentu miu:
e a nci aciuvai m’est durci in custu mari.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.