Màgini: Bideas.org, 16.03.2025
Impari cun is màginis de Nicola Castangia, is poesias de Enrico Valdès nosi parant is logus e is personis de su campusantu de Bonària e cun issus is arregordus de sa Casteddu de intzaras, de unu tempus passau chi eus connotu a piciocheddus e chi nd’eus intèndiu contai. E cussus amentus funt acapiaus in sa menti a sa lìngua chi totus imperànt in domu e in is arrugas e chi abarrat sa de s’intimidadi, de s’identidadi.
De custas poesias, una eus provaus a dda bortai in casteddaju, mancai pighit unu sentidu diferenti, prus nou che antigu.
Sa velada (1)
Durci Eulàlia, tuu bellu est su nòmini,
de su stimau partia po àtera vida.
Pesada lèbia ‘e losa ti-ndi andas,
scurtzu su pei, de custu oi atesu.
Ligeri velu, fini aici drapu
no est cuau s’anneu in sa mirada.
Bella sa cara tua e trista puru
su celu disigendi, ancora abetas.
O lestru biaxadori innoi passendi
in gimitòriu abarra firmu e càstia.
Amori podis biri impari a spera.
(1) furriada in sardu de:
Enrico Valdès e Nicola Castangia, La collina delle anime, 2019 , pg. 57.
carlodelfinoeditore.itscheda-titolo.aspxisbn=9788893611831
Innoi fait a ligi su scritu originali.
