Acabbau de chistionai, ndi stupat a foras arrennegada, carriendi feli, comenti Vèneri sceti podit fai. Imoi etotu alloddu a Cèreri e Giunoni chi, arribendi anati suu e biendi-ddi sa faci unfrada, dda preguntant poita cudda cilla disapiadada dd’arruinit is ogus aici bellus e luxentis.
dona a mama tua vangàntzia cumpria e castiga a forti custa bellesa altiva, aceta de fai po mei custa cosa sceti chi est po su totu: chi a custa giòvuna dda pighit una stima afroddiera po su prus òmini pudèsciu, unu chi sa Sorti dd’apat cundennau po dinnidadi, sienda e povintzas saludi. Est a nai un’òmini aici mali pigau de no ndi podi agatai un’àteru in totu su mundu chi fatzat a ddu cumparai
Su fatu chi is sardus, po su cuncursu mannu de sa scola po maistu/professori, depant andai amarolla a fai is provas oralis in continenti, est diaveras cosa chi no benint a beni!
Duas lampadinas rùjas, incheladas de piùere e pienas de doloranis nieddos chi a s’aberta de sa gianna ballaiant pintende upas istròlicas in sos muros, pendiant dae sa bòvida.
Custus fiant un’urrei e un’arreina chi biviant in d-una citadi. Issus teniant tres fillas bellas meda, ma is mannas, mancai galanas diaderus, faiat a ddas bantai a alabantza de òmini, mentras sa bellesa de sa pitica fiat aici manna, aici primorosa, ca sa mindighèntzia de su fueddai de òmini no dda podiat ni espressai, ni bantai comenti meresciat.
Vossinnioria sa Presidenti stimada. Mi onorat meda su fatu chi apat scritu a mei ùmili diretori de giorronali.
e didas e àteras fèminas in fainas; e cussu chi prus de totu atiràt e ndi pigàt s’ogu, crabas amesturadas cun cussas e fatas agiudandis insoru
Cumprida chin totu, abituada a dare a manu prena, in domo fit sèmpere un’andetorra de zente e neunu che deviat essire chena nudda: “E it’est malàidu chi li pregontas si nde cheret? Porri-bi-la sa cosa chena pregontare e insisti si narat chi nono, ca mancari est birgonzosu”.
Sa bella picioca a ogus totu sprixuriaus sighiat a contai a su giorronalista de ddus ai bius: una luxi alluinadora manna manna ddi fut aparèssia totu a una borta ananti de domu (…)
Unu tzèrriu de grisu, de timoria, si-ndi pesàt in dònnia logu aundi su carru passàt; unu murrùngiu longu sighiat aundi fiat passau; un’àteru murrùngiu ddi curriat innantis. Sa pesta dd’iant crètia de prus: ma de su restu fiat pighendi fidi de sei etotu, prus e prus dònnia dii
