Sa dii de s’aciapa
Totindunu su pòpulu si furriat: trumas pesant a Casteddu de susu, is campanas de is apendìtzius de Stampaxi, Lapola e Biddanoa arrepicant, tzèrriendi a sa genti po bessiri de domu, s’amparu de s’esèrcitu est pagu cosa.
Totindunu su pòpulu si furriat: trumas pesant a Casteddu de susu, is campanas de is apendìtzius de Stampaxi, Lapola e Biddanoa arrepicant, tzèrriendi a sa genti po bessiri de domu, s’amparu de s’esèrcitu est pagu cosa.
Su biaxi in trenu fut stètiu longu e grai. Che sèmpiri, candu fut solu, torràt a arregordai sa vida cosa sua, dda torràt a passai che in d-unu sedatzu, is cosas bonas e malas; finas a su sceberu chi iat fatu unus cantu annus innantis, candu sa gherra dd’iat tocau de acanta. Aici fut…
Sa mama, donau a custa unu bàsidu in fronti, dd’iat arrimada inguni comenti in d-unu letu, dd’iat aderetzada, dd’iat stèrria asuba de unu pannu biancu, e dd’iat nau is ùrtimus fueddus: “adiosu Cecìlia! arreposa in paxi!
Una pariga de mesis a oi est bessia, in sa versioni cumpria, “Sa Lìngua de Casteddu – chistionai e scriri”. Is autoris funt Fàbbiu Usala, Daniela Mereu e Pàulu Zedda, cun sa participatzioni ativa de Elio Turno Arthemallle.