E no si sapit ca prus lìnguas est strupiendi

Màgini: A unu scimpru no dd’amirant mai aici tanti comenti candu at fatu una tontesa, René Bull 1931.

La’, una bella poesiedda de Ottavio Congiu

Oghei

Torraus seus a bellu puntu.
Su tali chi, finas ariseu in bidda,
poita abarrau cantecantu (1),
mai arrennèsciu est a cassai anguidda
e mancu mai, poita tropu tontu,
su prontu at tentu po agatai pobidda,

imoi, ojamomia, at pensau a si modernai,
scarescendi-sí de su passau.
Prus de importu iat essi stètiu a istudiai
candu a pipiu, sempiri in sa ‘ia fuliau,
mancu arregordu teniat a domu de furriai
ponendi in tribulia sa mamai e su bixinau.

Oi, s’est puru ingresitzau su fulanu.
Mi nci scapat s’arrisu sceti su dd’intendi
candu s’italianu e su sardu ‘e Campidanu
ponit a una parti po nai trandy,
triagu, craster, droplet e loocoddàunu
e no si sapit ca prus lìnguas est strupiendi.

Po chi no passis prus po bucamindotu (2),
po su beni chi ti ‘olu, ascurta beni a mei:
“amigu, mellus iat essi torrai a su connotu
a fueddai comente in bidda tua e in s’arei
e aici no ti potzaus prus intendi, de òi etotu,
cun caciaduras comente “Allò e Oghei“.

(1) segau de cresci,
(2) unu chi si lassat pigai in giru.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.