Lompit dereta a su coru: pretziada prus de s’oru.

Màgini: Bentu de mari, de Andrew Wyeth (1947). De Didatticarte.

Un’arrepentina “metapoètica” de Antoni Nàtziu Garau, sinnalada in sa de XVIII editzionis de su Prèmiu de poesia in lìngua sarda “Benvenutu Lobina” de su Comunu de Biddanoa de Tulu.

Poesia Amaijadora

Arrepentina arretrogada

De sei candu nci bessit, / de is Musas a cumandu,
nci bessit de sei candu, / giusta e lisa in dònnia pei,
candu nci bessit de sei, / est su dd’ascurtai unu gosu:
a improvisai spantosu, / est faina mala a fai,
spantosu a improvisai, / cun sa lìngua de bratzolu.
Si no est ghetada a bolu, / bolit nai ca est meledada,
si a bolu no est ghetada, / est iscrita a taulinu,
fata beni, a puntinu, / linfa arrica po ‘ònnia mata,
a puntinu, beni fata, / metricada e in rima:
est bella cantu a sa prima, / frorigiada, unu spantu,
a sa prima est bella cantu, / stèrria cun bona favella,
cantu a sa prima est bella, / po sa menti acunortu.
E, si est a versu sciortu, / s’arraxonu no est diversu,
e, si est a sciortu versu, / scapa de trobea mètrica (1),
che a sa currenti elètrica / energia donat potenti,
che a s’elètrica currenti / t’abbiatzat su sentidu;
e sa fritza de Cupidu, / de amori frisca mitza,
de Cupidu e sa fritza / lompit dereta a su coru:
pretziada prus de s’oru, / lìbera o mesurada,
prus de s’oru pretziada, / poesia amajadora!

(1) Su pei de s’arrepentina est formau de duus mesu-peis otonàrius acostau de pari. Comenti acontessit a fitianu in sa poesia cantada a bolu, sa mesura de su mesu-pei podit arresurtai prus longa, bastit chi però s’ùrtimu atzentu rìtmicu arruat in sa de seti sìllabas mètricas, comenti in custu mesu-pei e in cussu afatanti.