
Sa noti de Santa Luxia
Mi depia cojai bella e prosperosa
ni lillu e ni arrosa Gianni m’at portau
ca si nc’est andau cun cussa mafiosa
Mi depia cojai bella e prosperosa
ni lillu e ni arrosa Gianni m’at portau
ca si nc’est andau cun cussa mafiosa
Mesi machillotu. Sa genti de citadi ddi narat ‘birbanti’, comenti denghendi-ddu, po sa manera sua de si primai totinduna, che pipiu.
Vossinnioria sa Presidenti stimada. Ddi torru gràtzias primu de totu po m’ai prenotau po cudda ecografia a sa brenti chi dd’ia pediu cun s’àtera lìtera
Insandus su Cavallieri si-ndi fiat scirau totu in d-una borta, si fiat intèndiu una cosa moddi in is manus e iat pensau: «Cessu… ma ita est sutzèdiu?
Nanca una borta iat bistu pivellu e pivella chi fiant certendi, issu si fiat acostau e ddis iat donau un’arrosa. Pagu tempus apustis ddus iat cojaus.
S’incrasi, Cavallièr Scrafìngiu, in cussu merii de istadi, si-nci fiat corcau casi spullincu in su letu mannu, abetendi chi arribessit s’infermera.
Cavallier Scrafingiu (…) allonghiàt sa manu e si scrafiat su paneri mannu chi teniat, circhendi de asseliai su papìngiu lègiu chi ddi beniat.
Freartzu traitore, narat unu dìciu logudoresu; e is dìcius campidanesus puru torrant a nai cantu custu mesi est frassu, donendi-nde-ddi su naturali a certa genia de genti: Friàrgiu duas facis, una bona e s’àtera mala; opuru: “Falsu che friàrgiu”; infinis su dìciu: “Fai duas facis che friàrgiu”.
Màgini rara meda de s’inbentori nissenu Giancalogero Lorusso chi, in su 1912, iat pensa de ndi aprofetai de s’invasioni de merdonas mannas mannas in sa citadi de Caltanissetta
No s’incurai de sei etotu e donai cunsillus a is àterus est cosa de scimprus!