Màgini: Gustav Klimt, Su bàsidu, 1908.
Un’arrepentina a sa dereta de Antoni Nàtziu Garau, chi dd’ant donau unu prèmiu speztiali in su Prèmiu biennali “A pes de Santu Padre” de Bortigale, 2025.
Piciocheddu bregungiosu innamorau cotu.
Candu biu a cuddu frori, / mi-nci atacat sa bregùngia
e mi serru a abericùngia, / cun is cambas tremi-tremi;
su cerbeddu provu a spremi, / ddi ‘ollu nai cantu dda stimu,
ma ddoi pensu e … mi frimu , / ca de fueddus no ndi nascit,
poita in conca mia ddoi pascit / timoria de crocoriga.
Cun s’agiudu de un’amiga / provu a mi fai coràgiu,
po cumprendi s’ingranàgiu / de ddi decrarai s’amori,
po intendi su sabori / de su sentimentu bellu
e, po cussu, fatzu apellu: / ddi pregontu duus consillus.
“Nara-ddi fueddus sintzillus, / losinga-dda a sa picioca,
e, seguru che arroca, / pispisa-ddi cudda stima,
as a biri cantu prima / ca s’amori gei infrorit!
Si no bolit, no si morit: si-ndi circat un’atru
in mesu de tres o cuatru / de is chi praxint a issa.
Dda faeus una scomissa / ca narendi custas cosas
cun is lavras suas donosas / t’at a giai unu basideddu?”.
Scritu m’at su billeteddu, / a manera de imparai
totu is fueddus de ddi nai, / castiendi-dda in is ogus.
Sena de circai forrogus, / capitada est s’ocasioni,
no timendi delusioni, / mi seu presentau diaici:
“Custus fueddus mius arrici, / seu sintzillu, tui ascurta:
bella ses che frori ‘e murta / chi a sa vista si presentat,
ses su fogu chi callentat, / candu s’àiri est frida,
po sa genti chi est sidida / ses che mitza ‘e àcua frisca,
ses che terra in logu e isca / chi sustentat dònnia cosa,
in giardinu ses sa rosa / prus fragosa e colorada,
in su fai ses una fada / spantas a dònnia cristianu,
ses che soli de beranu, / a mangianu, fendi chinta,
ses che sa Giocunda pinta / a pinzellu, de Leonardu,
de bellesa ses stendardu / chi allèbiat sa tristura.
Est cun tui chi sa Natura / lòmpia est a perfetzioni,
ca t’at postu in sa personi / cuddu donu ispantosu:
su ti biri est unu gosu, / ses sa mellus criadura
de is malis ses sa cura, / sanas dònnia suferèntzia.
No t’amancat sa passièntzia, / sa chi serbit in sa vida,
ses che una calamida / chi a tui mi-nci at tirau”.
Infinis … si dd’apu nau, / de sudori totu sciustu.
Acabbau de nai custu, / cun su coru e cumbintu,
imprassendi-mì a strintu, / m’at donau unu basideddu
e allutu at su steddu / de s’amori disigiau:
a su Celu apu pregau / de ddu fai durai in eternu!
Càstia puru:
Po Bessiri Assumancus Poeteddu
Po Bessiri Assumancus Poeteddu