
Agitòriu: is sanguneras
Insandus su Cavallieri si-ndi fiat scirau totu in d-una borta, si fiat intèndiu una cosa moddi in is manus e iat pensau: «Cessu… ma ita est sutzèdiu?
Insandus su Cavallieri si-ndi fiat scirau totu in d-una borta, si fiat intèndiu una cosa moddi in is manus e iat pensau: «Cessu… ma ita est sutzèdiu?
S’incrasi, Cavallièr Scrafìngiu, in cussu merii de istadi, si-nci fiat corcau casi spullincu in su letu mannu, abetendi chi arribessit s’infermera.
Cavallier Scrafingiu (…) allonghiàt sa manu e si scrafiat su paneri mannu chi teniat, circhendi de asseliai su papìngiu lègiu chi ddi beniat.
Ma a Zìnzulu Sìmbula oramai ddi furriàt àteru in conca, oramai si fiat avolotau e nisciunus dd’iat a essi pòtziu firmai prus.
Comenti iant abertu s’enna, iant biu a su babbai e sa mamai de sa picioca, prexaus che pascas, chi ddus fiant cumbidendi a intrai
Zìnzulu in beridadi fiat disigiosu de connosci is sorgòngius e boliat fai sa parti sua, sa chi dònnia babbai depiat fai, e duncas fiat circhendi de si cuncordai mellus e de si-ndi bogai su fragu de su binu cun d-una caramìllia de amenta, a sa moda de is imbriagonis.
La’ chi is piciocas bellixeddas portant grillus in conca, e a s’acabada sa bellesa passat po totus, ma is corrus abarrant!
Apustis de sa cantada de Cebolla, sa mama de sa piciochedda iat tirau un’oghiada abàsciu e iat biu a cussu tzerpedderi de Francischinu, e a s’acabada, sigumenti no ddi fiat pràxia nimancu totu cussa cantada, si fiat afaciada cun d-una sìcia prena de àcua bruta de su strexu e nci-dd’iat scutulada apitzus de cuddus duus poburitus, tzerriendi: «Baxei-si-ndi! Chi filla mia no est cosa po bosàterus!»
Oi si contu de Francischinu Fortalesa chi una dii iat detzìdiu de si portai su babai avatu, po fai sa domanda a sa famìllia de sa picioca chi nci teniat in castiada [2] de unas cantu diis.
A Cicitu su traballu de piscai no dd’andàt a gèniu meda e preferiat contai contus.