Proèmiu Cust’opereddedda mia bolit essi spassiosa po atzitzai sa memòria de dònnia bravu pipiu e manna che i-su mari crosidadi potzat allui po chi ndi potzat disponni crescendi dii po dii Agiudamì tui o Cliu donosa a ponni impari stòria e fantasia – I – Custu fiat un’omineddu chi biviat aundi e’ sa pratza ‘e…
de Carlo Di Bella
Sa Sardìnnia, in custu tempus, teniat un’economia agropastorali: arrica meda de messarìtzia de loris de messadura, produsiat fintzas binu e nci fiant ortus chi portànt matas de olia, figuera, mela etc. S’allevamentu fiat de bacas, porcus e brebeis lassaus lìberus in su sartu de is biddas, chi no fiat arricu meda de cussòrgias po is brebeis comenti a oi, ma arricu de padentis mannus, chi portànt matas mannas de ìlixi, de suèrgiu, de arroli.
