Màgini: Haynes King Jealousy_and_Flirtation 1874.
furriau in sardu de:
Ugo Dessy, Su tempus chi passat, Vol. IV, Contus e contixeddus, Alfa Edirice, 2002, pgg.152-153.
www.alfaeditrice.it/shop/collane/su-tempus-chi-passat
www.ugodessy.com
Po onori e gròria de Santa Crara – Segundu parti
Arribada sa dii de sa festa manna de Santa Crara sa Miraculosa, totu e is tres s’incarrerant, a bestiri nou, prexaus e cuntentus, abratzetaus apari, su piciocu in mesu intre mama e filla. A Terrùbia, a cussus tempus nci fiat unu ceràiu arremonau chi narant fessit unu de is mellus de totu sa Sardìnnia, ca s’òbera sua, si puru de cera, candu fiat finia pariat vera. Tzia Antioga no si fiat scarèscia de su votu fatu a sa Santa.
“Imoi, piciocus, si lassu,” iat nau, “ca tèngiu una comissioni de fai. Bosàterus andai a sa festa e spassiai-sì. Su dinai po si comporai nuxedda e turronis gei si dd’apu donau… Si torraus a biri de innoi a un’orixedda ananti de crèsia.” E de pressi fiat tocada ande su ceràiu. Intrat e dd’acrarat totu sa chistioni. Su ceràiu fiat òmini de arti e puru de sali e iat cumprèndiu luegu su contu. “Lessit fai a mei, gomai, at a biri chi at a aturai cuntenta. Una mesu oredda e sa cosa est bella chi pronta. Po su sturbu, fait tanti…” Su prètziu fiat carixeddu, ma tzia Antioga sena de musciai nd’iat bogau su dinai de sa buciaca de sa gunnedda e dd’iat pagau.
Mes’ora pustis fiat torrada a sa butega de su ceràiu e iat agatau s’òbera finida. S’òmini dd’iat scoberta de s’arranda chi portàt apitzus e si dd’iat amostada. Posta in su pratìlliu, sètzia apitzus de is duas bòcias, a frocu birdi, alluta e dengosa, fiat unu mediori sceti su dda biri. Cun s’arregordu in manu, tzia Antioga si fiat incarrerada faci a crèsia, innui iat atobiau a is sposus. “Sighei-mì, piciocheddus!” Ddis iat nau. E fiat intrada a crèsia, ponendi-sì cun s’àtera genti chi portàt arregordus de gràtzia arricia. In fundu de sa crèsia, acanta de s’altari magiori, nci fiat su sagrestanu cun d-una mesa manna aundi poniat is arregordus chi arriciat unu a unu. Po dònnia arregordu chi su miraculau ddi donàt, su sagrestanu ddu pigàt in manu e narendi “Po onori e gròria de Santa Crara”, ddu basàt innantis de ddu ponni asuba de sa mesa. Arribau a tzia Antioga, su sagrestanu, sena de sciri de ita arratza fessit cussu votu, ddu pigat in manu cumentzendi a nai “Po onori e gròria…” e ddu scoberri po ddu basai, candu càstiat e s’acatat chi cussa cosa est propriamenti una cosa… E torrendi-nce-dda a sa fèmina, pispisat a dentis siddaus po no si fai intendi de sa genti: “E custa… nci dda torras a su cunnu de mama tua!”.
E ita arratza de ‘arregordu’ at a essi?🤣
Bai e circa!