In s’interis Cupidu, pigau de furighedda manna e a faci marria, timorosu po sa severidadi subitana de sa mama, torrat a sa trassa sòlita e, ampuau a su prus celu artu cun is alas lestras, pregat a Giovi defensendi sa càusa cosa sua.

“Lastimai fillas lestras de sa terra mama de dònnia cosa, lastimai a sa bella picioca, mulleri de Amori, in perìgulu e currei allestru a dd’agiudai”.

Vèneri no arrenesci a agatai a Psichi chi si fiat cuada beni e decidit de pediri s’agiudu de su grandu Giovi. Po custu si-ndi pesat a celu, a sa manera sua.

Acabbau de chistionai, ndi stupat a foras arrennegada, carriendi feli, comenti Vèneri sceti podit fai. Imoi etotu alloddu a Cèreri e Giunoni chi, arribendi anati suu e biendi-ddi sa faci unfrada, dda preguntant poita cudda cilla disapiadada dd’arruinit is ogus aici bellus e luxentis.

dona a mama tua vangàntzia cumpria e castiga a forti custa bellesa altiva, aceta de fai po mei custa cosa sceti chi est po su totu: chi a custa giòvuna dda pighit una stima afroddiera po su prus òmini pudèsciu, unu chi sa Sorti dd’apat cundennau po dinnidadi, sienda e povintzas saludi. Est a nai un’òmini aici mali pigau de no ndi podi agatai un’àteru in totu su mundu chi fatzat a ddu cumparai

Custus fiant un’urrei e un’arreina chi biviant in d-una citadi. Issus teniant tres fillas bellas meda, ma is mannas, mancai galanas diaderus, faiat a ddas bantai a alabantza de òmini, mentras sa bellesa de sa pitica fiat aici manna, aici primorosa, ca sa mindighèntzia de su fueddai de òmini no dda podiat ni espressai, ni bantai comenti meresciat.