SA SCHEDINA

de Giampaolo Pisu

“Ancora po pagu depu aguantai balla! Chi ddu sciiais!” Nci-ddi scapàt s’arrisu scéti a nci pensai. Is collegas de traballu si-ndi fiant acataus de cussu arrisixeddu scimpru chi fatuvatu ddi frungiat is murrus. “Ita stocada teniat?” Fiant pensendi seguramenti. Ancora no iat nau nudda a nemus, mancu a sa pobidda! Depiant abarrai spantaus! A issa dd’iat nau scéti ca iant a ai cambiau luegus màchina, totu sa mobbìlia e àteras cositeddas puru e ca fut ora de nci fuliai totu sa cosa bècia e is carramatzinas a su muntonàrgiu. Issa dd’iat castiau prexada scaringiendi-sì in d-unu arrisu comenti e po nai: “E ge iat a essi ora puru!” Cun sa pobidda si cumpendiant sèmpiri a primu impunnada e ge no fut po de badas chi si-dd’iat cojada! S’incras fut s’anniversàriu de su sposòriu, bint’annus! Boliat pròpiu biri sa faci chi iat a ai fatu! A cussu pensamentu nci-ddi torràt a scapai s’arrisu, ma circàt de s’apoderai po mori de cussas castiadas trotas de is collegas. Depiant fai festa, iat giai pensau a dònnia cosa: froris, cena in su mellus ristoranti de Casteddu, e un’aneddu cun diamanti chi iat giai comporau cun s’ùrtimu dinai abarrau in su contu. Cussa festa dd’iat a essi costada una perra de ogu! Ma ita ndi-ddi importàt imoi ca iat bintu giai duus millionis de èurus a su superenalotu! Sa lìtera de dimissionis dd’iat giai scrita e spedida. Cantu nc’iat a ai postu a lompi? Duas o tres diis incapas. No si fut apoderau de ddis scriri su chi patiant: siat a su meri che a is responsàbbilis de sa fàbbrica anca traballàt.

Teniat sempri ananti sa màgini luxosa de sa schedina bincidora cuada aìnturu de cussa arrevista bècia asuba de su parastàgiu. Mellus de una casciaforti fiat!

Àrviu* lègiu iat tentu candu lòmpiu a domu iat biu cussu cuaddu de fumu nieddu pesendi-si-ndi de su fumajolu. Comenti fut intrau a coxina, currendi e assupendi totu avolotau, sa pobidda si fut furriada torrendi-ddi a fai cudd’arrisixeddu cumpraxu comenti e po nai “Apu incarrerau a allibetai su logu. Biu as ‘ta brava chi seu stètia!”

No ddi fut abarrau mancu unu stìddiu de sànguni candu dd’iat bida acabbendi de abruxai s’ùrtima de cussas arrevistas bècias.

*sentore