Su tzilleri de sorres Farinas

Staria, Juan Pablo Salinas, 1871-1946

Nanni Falconi est nàschidu in Patada in su 1950, est iscritore de rimas e de contos in limba sarda. In su 2003 at publicadu pro sa Condaghes “Su cuadorzu”, su primu romanzu sou, e in su 2005 “Sa gianna tancada”. In su 2013, sèmpere sa Condaghes at publicadu sa tradussione in tedescu de “Su cuadorzu”. In su 2019 e 2021 sa NOE Edizioni at publicadu sa regorta de poesias “Su grodde bos at a contare de me”. De su 2022 (cun Maxottantotto) est su romanzu in italianu “Miali Pintus”. S’ùrtimu tribàlliu sou est su lìberu de poesias “Su cantu de su ciddicoa” (2023, Gli archivi del sud Edizioni.).

“Su cuadorzu” est mascamente unu bisu, sa chirca de sas raigas antigas, in d-una Sardìnnia de gamas e balentias, de modernidade chi avansat e de unu mundu antigu chi non nde cheret ischire de si-nde mòrrere. Nde amustramus su bìculu infatu: pgg 11-12.

Su tzilleri de sorres Farinas piùs che unu tzilleri paret unu fundaju iscurosu. Sa sola lughe chi b’intrat dae fora est cussa chi benit dae sa gianna cando est aberta. B’at già iscuru a primu sero.

Est su tzilleri de sos pensionados cun pagu dinari e de sos imbreagones de Bidducara. Sos fetianos sunt cussos chi no ant de ispèndere meda ne de ite pedire a sa bida.

Est s’atopu siguru de cussos chi trobòjant unu tempus chi como ant de avassu gioghende a cartas e bufende binu meighinadu. Est puru de cussos chi fuint dae una realtade chi non resessint a bajulare, fata de gioventura imbreaga de divertera e de zente bestida cun dechidesa, de òmines mativalados e de pitzinnos imberriados e de fèminas pienas de anivèllios.

Unas cantas cadreas e unos tantos taulinos est totu s’arredu. E non lis mancat nudda, ca cue totu si connoschent e totu ischint proite sunt cue.

E in cussu tzilleri, sètzidu cun Tzitzu Ògana, Miali Serra e Antonimaria Corimodde: tziu Pedru Soro, si aiat fatu batire dae una de sas sorres Farinas un’ampulla de binu nieddu, e aiat cumbidadu sos amigos.

Onzi tantu calecunu aberit sa gianna de fora, pro intrare o pro ch’essire, e tando una frina de aera astrada intrat a cancarare sas ancas de totu. Luego s’intendent sos murrunzos, calecunu frastimat e calecunu burbutat, ca cherent a la serrare in presse. Pustis si che torrant totu a sos arrejonos e a sas giogadas issoro.

Sa die che fit dadaorta e sas lughes fint atzesas in su tzilleri. Duas lampadinas rùjas, incheladas de piùere e pienas de doloranis nieddos chi a s’aberta de sa gianna ballaiant pintende upas istròlicas in sos muros, pendiant dae sa bòvida. Sa nue de sa fumenta chi si pasaiat in artu, curriat lestra a sa gianna a onzi aberta.

www.sardegnaabbandonata.it gairo-vecchio

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.