
Su mesi de trèula e de incùngia.
Annus grassus e annus làngius. De is grassus ndi benit calincunu fatu-fatu e ddu arregordant che acuntèssiu fabulosu de sa comunidadi.
Annus grassus e annus làngius. De is grassus ndi benit calincunu fatu-fatu e ddu arregordant che acuntèssiu fabulosu de sa comunidadi.
In Sardìnnia s’istadi arribat totuinduna e fai coi allestru lori e legùmini e in matas sa fruta, pruschetotu sa figu e sa pruna.
Unu mesi benedìxiu po s’òmini de terra, messaju o pastori chi siat, de modu chi “In su mesi de maju dònnia arrunzinu est cuaddu”.
De Casteddu apassionau
Sèmpiri siais defensori
Sighei a èssiri intercessori
Efis màrtiri sagrau.
A s’inghitzu de su Setixentus Luisu XIV, s’urrei Soli, iat cumandau a su chocolatier de sa corti sua un’ou de crema de cacau.
Su mesi inghitzat cun d-una dii chi est dedicada a su spàssiu cun brullas e arrisu.
Est dii de allirghia…Sa stasoni noa est portendi energia e briu, is matas pillonant, su sartu pigat dònnia colori, s’àiri est callentendi-sì.
Mesi machillotu. Sa genti de citadi ddi narat ‘birbanti’, comenti denghendi-ddu, po sa manera sua de si primai totinduna, che pipiu.
Nanca una borta iat bistu pivellu e pivella chi fiant certendi, issu si fiat acostau e ddis iat donau un’arrosa. Pagu tempus apustis ddus iat cojaus.
Freartzu traitore, narat unu dìciu logudoresu; e is dìcius campidanesus puru torrant a nai cantu custu mesi est frassu, donendi-nde-ddi su naturali a certa genia de genti: Friàrgiu duas facis, una bona e s’àtera mala; opuru: “Falsu che friàrgiu”; infinis su dìciu: “Fai duas facis che friàrgiu”.