Ma totus fiant deacòrdiu de una cosa: ca su fatu ca is gatus no boliant ni papai sa petza chi ddis donànt ni bufai lati de su pratìlliu fiat cosa tropu crosidadosa. E po duas diis interas is gatus bellus e mandronis de sa bidda de Ulthar no iant tocau cosa de papai ma iant dormiu sceti o acanta de su fogu o in su soli.
Su de tres mangianus chi is bagamundus fiant in Ulthar, Menes no iat agatau prus su pisitu; e sigomenti ca prangiat a forti in pratza de mercau, unus cantu biddajus dd’ iant nau de su bèciu, de sa mulleri e de is sonus chi iant intèndiu su noti.
Candu, po farta malassortada, sparessiat una gatu e ndi-dd’intendiant is sonus apustis scurigau, su meri si chesciàt chena de podi fai nudda, o mancai si consolàt torrendi gràtzias a sa Sorti ca assumancu no fiat su fillu chi ndi-ddi fiat sparèssiu.
Nanca una borta iat bistu pivellu e pivella chi fiant certendi, issu si fiat acostau e ddis iat donau un’arrosa. Pagu tempus apustis ddus iat cojaus.
Sa partecipatzioni polìtica in s’Europa ocidentali est bàscia meda e is arresurtaus de chini narat de difendi is traballadoras e traballadoris no funt bonus. Comenti scritu in su tìtulu, po Wagenknecht s’arrexoni de sa derrota dd’agataus in sa “manca neoliberali”, chi s’est pigada s’egemonia e chi cumandat in sa manca moderada, e fintzas in sa manca prus “estremista”.
Tucìdidi
Candu po sa timoria no boliant andai s’unu ande s’àteru si moriant abandonaus, e domus medas bessiant sena de genti ca no nci fiat nisciunu chi fessit bonu a ndi donai s’incuru chi ndi dexiat; candu a su contràriu s’acostànt a is personis, si moriant po mori de s’impestu e prus che totu is chi megànt de fai cun bonucoru.
