
Sa scupeta, Virgìnia, sa scupeta!
Ma a Zìnzulu Sìmbula oramai ddi furriàt àteru in conca, oramai si fiat avolotau e nisciunus dd’iat a essi pòtziu firmai prus.
Ma a Zìnzulu Sìmbula oramai ddi furriàt àteru in conca, oramai si fiat avolotau e nisciunus dd’iat a essi pòtziu firmai prus.
Comenti iant abertu s’enna, iant biu a su babbai e sa mamai de sa picioca, prexaus che pascas, chi ddus fiant cumbidendi a intrai
Martinu si fut torrau a sei a traballai. Dònnia borta chi un’umbra aparessiat in sa fentana, ndi pesàt is ogus po biri a chini fut passendi. Avatu de pag’ora iat biu una fèmina a scarteddu bendendi mela. A coddu portàt unu sacu grai chi depiat trantziri de unu coddu a s’àteru.
Zìnzulu in beridadi fiat disigiosu de connosci is sorgòngius e boliat fai sa parti sua, sa chi dònnia babbai depiat fai, e duncas fiat circhendi de si cuncordai mellus e de si-ndi bogai su fragu de su binu cun d-una caramìllia de amenta, a sa moda de is imbriagonis.
La’ chi is piciocas bellixeddas portant grillus in conca, e a s’acabada sa bellesa passat po totus, ma is corrus abarrant!
Fut una dii crara de bentixeddu lèbiu e s’erba si faiat a undas asuta de is peis insoru caminendi me is padrus in calada, finsas a candu fiant lòmpius a unu padru in su pranu chi fut a s’àtera parti de is campus acanta a su Padenti Proibiu, anca si bidiant de atesu is matas scurias santzinendi.
E luegus ddis iant parau unu grandu spadàgiu. Su maridu sderrinau in su prus triclìniu artu teniat in is bratzus a Psichi. Agoa nci fiat Giovi cun Giunoni cosa sua, sighiant totu is àterus deus assentaus po importàntzia.
Is Damas funt fèminas arricas e bellas meda, aici delicadas ca, aìnturu de dii, si podiant fintzas segai cun d-una folla de làtia.
Apustis de sa cantada de Cebolla, sa mama de sa piciochedda iat tirau un’oghiada abàsciu e iat biu a cussu tzerpedderi de Francischinu, e a s’acabada, sigumenti no ddi fiat pràxia nimancu totu cussa cantada, si fiat afaciada cun d-una sìcia prena de àcua bruta de su strexu e nci-dd’iat scutulada apitzus de cuddus duus poburitus, tzerriendi: «Baxei-si-ndi! Chi filla mia no est cosa po bosàterus!»
Oi si contu de Francischinu Fortalesa chi una dii iat detzìdiu de si portai su babai avatu, po fai sa domanda a sa famìllia de sa picioca chi nci teniat in castiada [2] de unas cantu diis.