Caiu Giùliu Fedru iat scritu, in su primu sèculu apustis de Gesugristu, paristòrias meda, in latinu e in versus, pighendi ispiratzioni de s’aregu Esopu. Donniuna parat una sentèntzia morali e, po si fai cumprendi de totus, is personàgius funt arresis. Is paristòrias chi si funt abarradas ddas agataus in: Phaedri Augusti liberti Fabulae Aesopiae. Ndi paraus sa de dexi de su lìburu I, in versus e in prosa.
Lìburu I – Paristòria X:
Su Lupu, su Margiani e sa Martinica giugi insoru
A chini po tramperi giai est connotu
po beridadi puru a crei no dd’ant(i)
Esopu a paristòria si-ddu contat.
Margiani ‘e fura Lupu iat incurpau
Ddu negat issu, Martinica intzandu
Che giugi setzit e is duus ascurtat
Candu de abbetiai dd’ant acabbada
Sentèntzia crara luegus si-ndi bogat
“Pèrdiu no dd’as imoi cantu tui pedis
Chi puru negas creu fatu as sa fura”
A chini dd’ant connotu una borta po una trampa afrentosa, puru candu narat sa beridadi no ddu creint. Si-ddu contat una paristòria curtza de Esopu.
Su Lupu iat incurpau su Margiani de fura; issu dennegàt de tenni nexi peruna. Sa Martinica intzandus si setzit che giugi intre issus. Candu donniunu iat acabbau de perorai sa càusa sua, nanca cudda nd’iat bogau sa sentèntzia: “No parit chi tui Lupu apas pèrdiu su chi pedis; pensu chi tui Margiani apas furau su chi dennegas aici a craru”.
Innoi fait a ligi is scritus, originali e italianu
Innoi fait a ddu ligi in inglesu puru
