de Benvenuto Lobina
Poi, aillargu, s’intendint is arrodas de unu carru. Deboletza aspetat, su carru s’acòstiat, Deboletza fueddat cun su carradori, poi ponit sa – bèrtula in su sterrimentu de su carru, su carradori pigat su cani in bratzus e cun delicadesa, comenti e chi essit lìgiu in su coru de Deboletza, ddu ponit asuba de sa bèrtula.
de Benvenuto Lobina
Deboletza, su bandidori sciancau, teniat unu cani, unu bellu cani colori de meli, mannu che unu vitellu, di arratza fonnesa, naràt su meri, atriviu, capassu de firmai unu malloru arrui, naràt su meri, si dďessit beniu a tretu. Pariat unu lioni, no unu cani, po cussu dďiat postu Lioni.
de Maria Farranca
– Cixireddu, mi ddu donas unu troni de àxina?
– Nossi, dd’ant contau a troni a troni.
– E dona-mi-ndi mesu troni.
– Nossi, dd’ant contau a mesu troni a mesu troni.
– E dona-mi-ndi unu pibioni.
– Nossi, dd’ant contau a pibioni a pibioni.
– E deu insaras ti pigu e ti-nci ghetu a sa bèrtula.
E nci-ddu ghetat a sa bèrtula, ca fiat piticheddu meda.
Johann Heinrich Füssli, S’amurtadori lassat su crocadroxu de duas piciocas dromias, 1793, Zurigu, Muraltengut – Public Domain via Wikipedia Antoni Maria Mulas Po Cantu Biddanoa est un’arromanzu de Benvenuto Lobina chi contat sa stòria de Luisicu, eroi de gherra, e de Biddanoa de Tulu in sa simana chi andat de s’acabbada de sa primu gherra…
Countdown de Marco Corda Sarbadori Mùrgia fiat asuriu. No est chi is àteras cosas no ddi praxiant, perou beniant sèmpiri apustis de su dinai. Sa famìllia, po nai. No si podit nai ca no stimàt is duas fillas chi teniat, Virgìnia e Sofia, chi ddu agiudànt in butega, ma sa genti naràt ca, si issu…
SA SCHEDINA de Giampaolo Pisu “Ancora po pagu depu aguantai balla! Chi ddu sciiais!” Nci-ddi scapàt s’arrisu scéti a nci pensai. Is collegas de traballu si-ndi fiant acataus de cussu arrisixeddu scimpru chi fatuvatu ddi frungiat is murrus. “Ita stocada teniat?” Fiant pensendi seguramenti. Ancora no iat nau nudda a nemus, mancu a sa pobidda!…
Su biaxi in trenu fut stètiu longu e grai. Che sèmpiri, candu fut solu, torràt a arregordai sa vida cosa sua, dda torràt a passai che in d-unu sedatzu, is cosas bonas e malas; finas a su sceberu chi iat fatu unus cantu annus innantis, candu sa gherra dd’iat tocau de acanta. Aici fut…
A manu manca de custu strintu ddui fiat su portali de tziu Gustinu; apu nau portali ma mellus ia a ai fatu a narri su chi nd’abarràt: duas antas de pedra traballadas in grussu a scrafeddu ingurdu e cuàturu àstuas de linna pudriada, poderadas impari cun filu de ferru e acàpiu de ballas de foràgiu, chi abarrànt in pei po scomissa.
No podeis sciri sa pena chi mi costat de no podi chistionai, batallai, abetiai cun tzertus òminis (e fèminas puru) … infinis, su cherpu de bivi dònnia santa dii in su cumbincimentu chi molentis meda no fatzant parti de sa genia nosta ma de cudd’atra.
de Efisio Cuccu
«Est cussu macu de babu tuu! … ellus no dd’est acucau naca a fai sa sciampànnia! … at sebarau s’àxina bianca, dd’at cacigada e apustis no sciu ita totu dd’at amesturau; nd’at prenu butìllias, ddis at postu tapus cun filu de ferru e ddas at abigadas, imbaradas a sa pinna murumesu cun s’aposentu de anca dromeus … cuìndixi diis fait su primu scòchidu e apustis est cumentzada sa gherra: dònnia noti parit chi ddui scòpiint bombas in magasinu!»
