![Pipius, didas e crabas](https://i0.wp.com/bideas.org/wp-content/uploads/2024/05/Capre-PNG-sodapdf-converted-50.png?resize=600%2C400&ssl=1)
Pipius, didas e crabas
e didas e àteras fèminas in fainas; e cussu chi prus de totu atiràt e ndi pigàt s’ogu, crabas amesturadas cun cussas e fatas agiudandis insoru
e didas e àteras fèminas in fainas; e cussu chi prus de totu atiràt e ndi pigàt s’ogu, crabas amesturadas cun cussas e fatas agiudandis insoru
Cumprida chin totu, abituada a dare a manu prena, in domo fit sèmpere un’andetorra de zente e neunu che deviat essire chena nudda: “E it’est malàidu chi li pregontas si nde cheret? Porri-bi-la sa cosa chena pregontare e insisti si narat chi nono, ca mancari est birgonzosu”.
Sa bella picioca a ogus totu sprixuriaus sighiat a contai a su giorronalista de ddus ai bius: una luxi alluinadora manna manna ddi fut aparèssia totu a una borta ananti de domu (…)
Unu tzèrriu de grisu, de timoria, si-ndi pesàt in dònnia logu aundi su carru passàt; unu murrùngiu longu sighiat aundi fiat passau; un’àteru murrùngiu ddi curriat innantis. Sa pesta dd’iant crètia de prus: ma de su restu fiat pighendi fidi de sei etotu, prus e prus dònnia dii
De Casteddu apassionau
Sèmpiri siais defensori
Sighei a èssiri intercessori
Efis màrtiri sagrau.
Totindunu su pòpulu si furriat: trumas pesant a Casteddu de susu, is campanas de is apendìtzius de Stampaxi, Lapola e Biddanoa arrepicant, tzèrriendi a sa genti po bessiri de domu, s’amparu de s’esèrcitu est pagu cosa.
Sa mama, donau a custa unu bàsidu in fronti, dd’iat arrimada inguni comenti in d-unu letu, dd’iat aderetzada, dd’iat stèrria asuba de unu pannu biancu, e dd’iat nau is ùrtimus fueddus: “adiosu Cecìlia! arreposa in paxi!
Una pariga de mesis a oi est bessia, in sa versioni cumpria, “Sa Lìngua de Casteddu – chistionai e scriri”. Is autoris funt Fàbbiu Usala, Daniela Mereu e Pàulu Zedda, cun sa participatzioni ativa de Elio Turno Arthemallle.
Arricei bellus norabonas po Pasca Manna de Bideas.org: faei su chi boleis e gosai-sì (chi podeis) unas cantu diis de bagantza!
Est dii de allirghia ca sa luxi est giai meda ma est amaniendi ancora finas a su soli mannu de su solstìtziu de istadi.
Sa stasoni noa est portendi energia e briu, is matas pillonant, su sartu pigat dònnia colori, s’àiri est callentendi-sì.