seu otu mesis abetendi po una ecografia a sa brenti. Pensit ca apu tzerriau a su c.u.p. Centru Ùnicu de Prenotatzioni e m’ant indiritzau a un’àteru nùmeru po prenotai a su c.u.p.!
Fut una dii crara de bentixeddu lèbiu e s’erba si faiat a undas asuta de is peis insoru caminendi me is padrus in calada, finsas a candu fiant lòmpius a unu padru in su pranu chi fut a s’àtera parti de is campus acanta a su Padenti Proibiu, anca si bidiant de atesu is matas scurias santzinendi.
A su messaju dd’amancat totu ma no sa passièntzia. Candu in d-un’arrogu de terra su trigu no est bessiu, si ponit a ddu semenai de bellu e nou. E chi no tenit prus sementza, dda pigat de su muntoni in su stàuli, allogau po su pani de domu, o si-ddu fait imprestai de su comercianti usureri, chi ddu bolit torrau addopiau a mesi de argiolas, chi est onestu.
E luegus ddis iant parau unu grandu spadàgiu. Su maridu sderrinau in su prus triclìniu artu teniat in is bratzus a Psichi. Agoa nci fiat Giovi cun Giunoni cosa sua, sighiant totu is àterus deus assentaus po importàntzia.
Is Damas funt fèminas arricas e bellas meda, aici delicadas ca, aìnturu de dii, si podiant fintzas segai cun d-una folla de làtia.
Apustis de sa cantada de Cebolla, sa mama de sa piciochedda iat tirau un’oghiada abàsciu e iat biu a cussu tzerpedderi de Francischinu, e a s’acabada, sigumenti no ddi fiat pràxia nimancu totu cussa cantada, si fiat afaciada cun d-una sìcia prena de àcua bruta de su strexu e nci-dd’iat scutulada apitzus de cuddus duus poburitus, tzerriendi: «Baxei-si-ndi! Chi filla mia no est cosa po bosàterus!»
Oi si contu de Francischinu Fortalesa chi una dii iat detzìdiu de si portai su babai avatu, po fai sa domanda a sa famìllia de sa picioca chi nci teniat in castiada [2] de unas cantu diis.
Amigo bellu tengu in Inglaterra
Aìnturu ‘e arretza sèmpri a murigai
Su coru tenit bècia in custa terra
Dònnia dii faina noa est a circai
Is pipius bessint de domu po garronai peri sa bidda, tochendi a dònnia genna po pediri donixeddus, “seus bènnius po is ànimas”. Is de domu donant castàngia, nuxi, figu sicara, drucixeddus po is ànimas de is mortus insoru e “a àterus annus”.
In su 1812, po mori de sa carestia, sa mindighèntzia fiat spartzinada apetotu, su pòpulu si fiat morendi de fàmini, mentras sa corti Savoja biviat in su lussu e is meris mannus amanniànt is siendas insoru comporendi po nudda sa terra de is messajus famius. Sa burghesia pitica puru fiat sunfrendi: impreaus, sordaus, butegheris, e aici sighendi. E duncas fiant in medas a stai mali, genti studiada puru, intelletualis chi cumpartziant is bideas liberalis de Giuanni Maria Angioy.
