Is Damas de Simieri
Is Damas funt fèminas arricas e bellas meda, aici delicadas ca, aìnturu de dii, si podiant fintzas segai cun d-una folla de làtia.
Is Damas funt fèminas arricas e bellas meda, aici delicadas ca, aìnturu de dii, si podiant fintzas segai cun d-una folla de làtia.
Apustis de sa cantada de Cebolla, sa mama de sa piciochedda iat tirau un’oghiada abàsciu e iat biu a cussu tzerpedderi de Francischinu, e a s’acabada, sigumenti no ddi fiat pràxia nimancu totu cussa cantada, si fiat afaciada cun d-una sìcia prena de àcua bruta de su strexu e nci-dd’iat scutulada apitzus de cuddus duus poburitus, tzerriendi: «Baxei-si-ndi! Chi filla mia no est cosa po bosàterus!»
Oi si contu de Francischinu Fortalesa chi una dii iat detzìdiu de si portai su babai avatu, po fai sa domanda a sa famìllia de sa picioca chi nci teniat in castiada [2] de unas cantu diis.
Amigo bellu tengu in Inglaterra
Aìnturu ‘e arretza sèmpri a murigai
Su coru tenit bècia in custa terra
Dònnia dii faina noa est a circai
Is pipius bessint de domu po garronai peri sa bidda, tochendi a dònnia genna po pediri donixeddus, “seus bènnius po is ànimas”. Is de domu donant castàngia, nuxi, figu sicara, drucixeddus po is ànimas de is mortus insoru e “a àterus annus”.
In su 1812, po mori de sa carestia, sa mindighèntzia fiat spartzinada apetotu, su pòpulu si fiat morendi de fàmini, mentras sa corti Savoja biviat in su lussu e is meris mannus amanniànt is siendas insoru comporendi po nudda sa terra de is messajus famius. Sa burghesia pitica puru fiat sunfrendi: impreaus, sordaus, butegheris, e aici sighendi. E duncas fiant in medas a stai mali, genti studiada puru, intelletualis chi cumpartziant is bideas liberalis de Giuanni Maria Angioy.
furriau in sardu de: Ugo Dessy, Su tempus chi passat, Vol. I, S’annu de su messaju, Alfa Edirice, 1989, pg. 30. www.alfaeditrice.it/shop/collane/su-tempus-chi-passat www.ugodessy.com Donniasantu In custu mesi agataus duas recurrèntzias de importu: inghitzat cun sa festa de is mortus e acabbat cun sa festa de su porcu: su de pangai e cunservai su porcu. Cumentzant…
Candu in su 1812 fiat arribada sa prus carestia mala chi s’òmini podiat arregordai, sa mindighèntzia de su pòpulu fiat bènnia aici manna de no dda podi poderai prus. Is personis andànt a su sartu po circai erba de papai e Casteddu fiat prena de genti disisperada e famia chi, circhendi agiudu, fatu-fatu si moriat in s’arruga.
In s’interis Cupidu, pigau de furighedda manna e a faci marria, timorosu po sa severidadi subitana de sa mama, torrat a sa trassa sòlita e, ampuau a su prus celu artu cun is alas lestras, pregat a Giovi defensendi sa càusa cosa sua.
Diònisu in sa teogonia òrfica fiat nàscïu de Zeus e apustis bociu, segau a arrogus e papau de is Titanus.