S’òmini de sa caridadi
Su biaxi in trenu fut stètiu longu e grai. Che sèmpiri, candu fut solu,…
Su biaxi in trenu fut stètiu longu e grai. Che sèmpiri, candu fut solu, torràt a arregordai sa vida cosa sua, dda torràt a passai che in d-unu sedatzu, is cosas bonas e malas; finas a su sceberu chi iat fatu unus cantu annus innantis, candu sa gherra dd’iat tocau de acanta. Aici fut…
Sa mama, donau a custa unu bàsidu in fronti, dd’iat arrimada inguni comenti in d-unu letu, dd’iat aderetzada, dd’iat stèrria asuba de unu pannu biancu, e dd’iat nau is ùrtimus fueddus: “adiosu Cecìlia! arreposa in paxi!
Una pariga de mesis a oi est bessia, in sa versioni cumpria, “Sa Lìngua de Casteddu – chistionai e scriri”. Is autoris funt Fàbbiu Usala, Daniela Mereu e Pàulu Zedda, cun sa participatzioni ativa de Elio Turno Arthemallle.
Arricei bellus norabonas po Pasca Manna de Bideas.org: faei su chi boleis e gosai-sì (chi podeis) unas cantu diis de bagantza!
Est dii de allirghia ca sa luxi est giai meda ma est amaniendi ancora finas a su soli mannu de su solstìtziu de istadi.
Sa stasoni noa est portendi energia e briu, is matas pillonant, su sartu pigat dònnia colori, s’àiri est callentendi-sì.
comenti e chi duus predis fiant andendi cun sa gruxi po unu mortu, ddis andànt avatu tres o cuàturu baullus portaus a coddu de is portamortus; diaici is predis creiant de depi interrai unu mortu sceti e si-nd’agatànt invècias ses o otu e mancai calincunu in prus.
Spider-man fut disisperau, de candu iat scìpiu ca dd’iant arrefudau sa pensioni no sciiat ita manu si donai. Dinai allogau no ndi teniat ca candu fut giòvanu fut sèmpiri cun sa conca bola bola pensendi a fai su super eroi, a si spallerai cun is piciocas faendi-sì fotografai sarvendi su mundu!
Pàulu Diàconu,
no nci fiat bèrchidu in su sartu, sùrbiu de pastori, aciocu de bestia feroci a su tallu, fura in su puddàrgiu. Puru chi su tempus de messai fiat spaciau, su trigu fiat abetendi ìnnidu su messadori. Cun su ierru arribendi, is bìngias teniant is gurdonis luxentis apitzus de is pèrtias sena de folla.
Ma totus fiant deacòrdiu de una cosa: ca su fatu ca is gatus no boliant ni papai sa petza chi ddis donànt ni bufai lati de su pratìlliu fiat cosa tropu crosidadosa. E po duas diis interas is gatus bellus e mandronis de sa bidda de Ulthar no iant tocau cosa de papai ma iant dormiu sceti o acanta de su fogu o in su soli.
Su de tres mangianus chi is bagamundus fiant in Ulthar, Menes no iat agatau prus su pisitu; e sigomenti ca prangiat a forti in pratza de mercau, unus cantu biddajus dd’ iant nau de su bèciu, de sa mulleri e de is sonus chi iant intèndiu su noti.