de Giampaolo Pisu
«No parrit belleberu, ma chi si citiant!»
Fut acabbendi de papai cussu mandiari chi giai giai no faiat a nci calai, ma innantis de cussus biaxis tocàt a papai amarolla. Mancu mali ca sa noti ddoi fut sa Festa Manna. Cussu serbìtziu de sa televisioni asuba de is extraterrestris ddu faiat scéti arriri. Sa bella picioca a ogus totu sprixuriaus sighiat a contai a su giorronalista de ddus ai bius: una luxi alluinadora manna manna ddi fut aparèssia totu a una borta ananti de domu, naca duus èssiris ndi fiant bessius de s’astronavi a forma de pratu ciatu e agoa fiant sparèssius, ma no innantis de dd’ai saludada cun sa manu e de dd’ai fatu s’oghixeddu acumpangiau de unu cinnu cun sa conca, comenti e po nai “Ajò beni cun nosu!” Ma candu mai! Si biit ca sa picioca fut unu pagheddu faulàrgia, spallera e si boliat fai biri.
Comenti e chi teniant abbisòngiu de astronavis po biaxiai! Chi fiant arrennèscius a lompi a sa Terra boliat nai ca teniant una tennologia chi ddis permitiat de atressai spàtzius de medas annus-luxi. Mancu is filmis de Star Trek fatus de unu regista cunnatzionali fiant serbius. Is terrestris fiant pròpiu tontus e issu fut inguni po ndi studiai sa cultura. Unu pagheddu arròsciu iat studau sa televisioni. Nc’iat ghetau su strexu a sa màchina po fai su strexu, dd’iat a ai alluta a sa torrada. Si fut postu su bistiri de sa festa, iat abertu su tragadori portaditzu a disgregatzioni molecolari e si fut aprontau po su biaxi transgalàticu. Sa noti a sa festa natzionali de su pianeta cosa sua s’iat a essi spassiau diaveras. Torrendi a pensai a cudda bella picioca, sigumenti issu no portàt s’ogu puntu, iat povinas pensau de dda cumbidai a sa festa, làstima ca no sciiat anca biviat, e mancai totu sa tennologia chi teniat, no fut bonu a ddu scoberri!
